Generał Kazimierz Tański
"Nie dość męstwa albo ran
na ciele,
Bo świętość sprawy czyni
bohatera".
L. Kondratowicz
Kazimierz Tański urodził się 4 marca 1774 roku we wsi Dąbrówka Połajewska w dawnym województwie Brzesko-Kujawskim, powiecie Kowalskim. Jego rodzicami byli Andrzej i Konstancja z domu Koniecka. Nadano mu imiona Kazimierz Aleksander.
Uczył się w Kolegium Księży Pijarów w Radziejowie. Po ukończeniu szkoły w wieku czternastu lat wstąpił na ochotnika do wojska polskiego,
w szeregi Brygady 2-ej Kawalerii Narodowej w 19-ej chorągwi pod dowództwem kasztelana Kujawskiego. Brał udział w wojnie o obronę konstytucji 3 maja w roku 1792 oraz powstaniu kościuszkowskim w 1794 roku. Na wieść, że we Włoszech formowane są legiony przez J. H. Dąbrowskiego przedostał się do Mediolanu. Wstąpił do legii w stopniu podporucznika. Jako porucznik przeniesiony został do pułku jazdy tej legii, było to w sierpniu 1802roku. Dwa lata później otrzymał stopień kapitana. W bitwie pod Castel-Franco został ranny - listopad 1805 roku. Brał udział w kampanii przeciwko Prusom w latach 1806
i 1807. Za męstwo i odwagę w bitwie pod Glatz 15 kwietnia 1807 roku, w maju 1808 roku odznaczony został kawalerskim znakiem Legii Honorowej.
Po otrzymaniu urlopu od samego cesarza Napoleona wyruszył do Petersburga w sprawach rodzinnych. Podczas powrotu z Rosji poseł francuski przy carze Aleksandrze powierzył mu depesze do wręczenia osobistego Napoleonowi. Cesarz Napoleon zadowolony z otrzymanych wieści mianował kapitana Tańskiego na adiutanta przy sztabie armii włoskiej. W bitwie pod Wagrom Tański ponownie został ranny. W nowo utworzonym pułku Legii Nadwiślańskiej otrzymał stopień majora i dowodził tym pułkiem legii po odejściu generała Bronikowskiego. W marcu 18410 roku wyruszył do Hiszpanii. W bitwie pod Benevente zostaje poważnie ranny w nogę. Po złożonej dymisji jako dowódcy pułku wyruszył do Paryża, a później do Polski.
W kwietniu 1811 r. Książę Józef Poniatowski powołał go na dowódcę 11-go Pułku Ułanów Księstwa Warszawskiego. Po otrzymaniu pozwolenia od ministra Wielhorskiego zostaje Tański grosmajorem w 3-im Pułku Ułanów Nadwiślańskich. Razem ze szwadronami w listopadzie dostał się do niewoli na Węgrzech. W maju 1814r. udał się do Paryża, a następnie do przywróconego Królestwa Polskiego. Tam został dowódcą 3-ego Pułku Liniowej Piechoty.
10 lipca 1816 r. poślubił Justynę Konińską w Przedborzu. 18 stycznia 1818r. złożył prośbę o dymisję. W stopniu generała brygady, z pozwoleniem noszenia munduru i stałą pensją opuścił armię. W Piórkowie 5 października 1823 r. urodził mu się syn Karol.
W styczniu 1829 roku odkupił od Dezyderego Chłapowskiego miasto Chmielnik wraz z przyległościami: Łagiewniki, Przededworze i Jasień. Pod zarządem generała Tańskiego dobra chmielnickie przeżywały rozkwit. Dzięki staraniom Tańskiego Komisja Rządowa Spraw Wewnętrznych i Duchownych w Warszawie przywrócić w mieście jeden dzień targowy w dni czwartkowe.
Kazimierz Tański 14 września 1844r. wystąpił z inicjatywą do biskupa krakowskiego, aby ten u papieża wystarał się o nadanie dnia odpustowego dla parafii Chmielnik. Papież Grzegorz XVI wydał bullę nadającą odpust w uroczystości Przemienienia Pańskiego obchodzony w każdego roku 6 sierpnia 1845r. Ufundował ołtarz Przemienienia Pańskiego. Przyczynił się do wybudowania dwóch studni miejskich w roku oraz do gospodarczego rozwoju miasta.
W dniu 7 marca 1853r. w wieku 78 lat zmarł w Łagiewnikach. Został pochowany w podziemiach kościoła w Chmielniku, a następnie przeniesiony na cmentarz parafialny.
Kazimierz Tański w nagrodę za zasługi został odznaczony: krzyżami kawalerskimi Orderu Wojskowego Polskiego, Orderem św. Anny 2 klasy, Urzędnika Legii Honorowej oraz Znakiem Honorowym Nieskazitelnej Służby.